Alleen uit als vrouw: stappen binnen (en buiten) Nederland
Van onzeker en wiebelig, naar vol vertrouwen en ontspannen!
Een zeer gevreesd iets om in je eentje te doen: alleen stappen. Naar de club, naar de kroeg of naar een festival.
Je wilt graag uit. Uit dansen, drinken, socializen, mogelijk nieuwe mensen ontmoeten, maar: je merkt dat je blokkeert. Je houdt jezelf tegen.
De aardige kluit aan vrouwen én mannen die ik gesproken heb, tijdens mijn eigen keren alleen op stap, hebben veelvuldig de volgende gedachten: bang voor wat anderen van je zullen vinden. Dat men je raar aan zal kijken. Dat je je hierdoor onzeker zult gaan voelen en dat je bang bent geen aansluiting te vinden bij nieuwe mensen, die op hun beurt wél samen zijn.
Want vaak is toch de wens: samen zijn. Tuurlijk kun je in je eigen bubbel gaan dansen of met je drankje aan de bar hangen…
Maar de meeste mensen – waarschijnlijk ook jij – willen met samen zijn met anderen tijdens uitgaan. In dit geval: nieuwe anderen.
- ‘Wat als ik niet opgenomen word in een clubje vriend(inn)en?’
- ‘Wat als ik buiten de boot val?’’
- ‘Wat als ik (publiekelijk) afga?’
- ‘Wat als mensen over me gaan oordelen, dat ik dan ‘sneu’ ben, omdat ik alleen ben?’
Waarschijnlijk kun je er nog wel meer bedenken.
Alleen uitgaan in Nederland was voor mijzelf ook erg spannend. Ik heb het dan ook jaren uitgesteld, voor ik het voor het eerst ging proberen. Je hebt namelijk niet, zoals in het buitenland, alleen maar met relaxte vakantiegangers of open-minded backpackers te maken. Je kan bekrompen Barry en roddelende Rita zo tegen het lijf lopen. Maar ook gewoon iemand die dichterbij je staat. Zoals een vriend(in), buur of collega.
Waarom IK alleen uit wilde: een ’toetje’ na mijn solo buitenland trips
Ondanks dat ik dit het engst vond om te doen, moet ik zeggen dat ik het ‘alleen stappen’ vooral in Nederland heb gedaan. Terugkijkend op mijn tijd alleen in het buitenland ging ik – gek genoeg – niet vaak uit. Ik zou het zeker durven en vele malen makkelijker vinden dan hier in Nederland (want, hallo: lekker anoniem) maar ik wilde geld besparen.
Eén: alcohol was in verhouding of voor toeristen vaak veel duurder.
En twee: ik moest studeren of was veel aan het werk.
Oh, en: hoe minder geld ik uitgeef aan uitgaan, hoe langer ik kan doorreizen.
Afijn.
M’n eerste keer alleen uit willen dansen, was omdat ik merkte dat mijn vriend(inn)en hier in Nederland hier steeds minder behoefte aan leken te hebben. Veel van hen zijn al gesettled, gaan trouwen en/of zijn al begonnen aan kinderen. De prioriteiten zijn voor hen dus verschoven, nog los van dat een (spontane) avond uit plannen vaak al een issue was.
Het was natuurlijk logisch, maar niet makkelijk voor mij om te merken dat de ‘fun side of my (single) life’, voor mijn omgeving steeds minder belangrijk leek en dat dit toch wel erg grote invloed had op mijn gemoedstoestand.
En, eerlijk: de mensen die ik buiten mijn ‘inner circle’ ken en waarmee ik eventueel wel makkelijker uit kon gaan, waren meer ‘kennissen’. Niet helemaal mijn types om mee op te trekken.
Tevens kwam ik achter een ‘post-travel-toetje’: door mijn vele en lange periodes alleen in het buitenland, was mijn positie op de vriendenlijst bij anderen veranderd. Men was eraan gewend geraakt dat ik wéér voor onbepaalde tijd alleen weg was en raakte letterlijk en figuurlijk gewend aan dat ik langere tijd niet zomaar meer kon afspreken.
Gezien ik ook geen Instagram had (tot 2021), kwam ik – realiseer ik me nu – ook té weinig digitaal voorbij voor de ogen van mijn vriend(inn)en. Ik verdween vaker in het zijmapje op hun mentale harde schijf, in plaats van pontificaal op hun scherm, tijdens het swipen.
Een leuk toetje dus, wat ik niet had verwacht na meer dan 30 maanden in 5 jaar tijd alleen in het buitenland te hebben doorgebracht
Conclusie: 29 jaren jong, en ik had écht nieuwe vrienden nodig in dezelfde levensfase.
Nieuwe stapmaatjes.
Maarja… Waar vind je die? Ik besloot na een zoveelste weekendavond sikkeneuren, omdat ik niet ergens lekker aan het dansen of socializen, dat het klaar was met het bankhangen, me alleen te voelen en me daarover te schamen.
Van niet, naar wél durven – mijn try-out
Voor niets komt de zon op. Er veranderde dus niks als ik niet in actie zou komen.
Ik maakte de balans op: wat ik wel/niet durfde én wilde. Deze luidde als volgt:
- Ik wil uit in een grotere en andere stad (daar was ik anoniemer, zou ik in een andere energie zitten en was er minder kans op potentieel scheve blikken van bekenden)
- Ik wilde kunnen dansen (met nieuwe mensen), dus ik wilde garantie op een dansgraag feest.
Deze combi leidde me naar Fiësta Macumba in de Tivoli in Utrecht. Ik wist vanuit mijn reiservaring hoe warm en sociaal latino’s zijn en dat ze praktisch allemaal op zo’n avond hun billen zouden trillen.
Dit alles vergrootte mijn kansen op een succesvolle eerste keer alleen stappen aanzienlijk.
Toen last-minute mijn vriendin (bij wie ik in Utrecht kon logeren) via Ticketswap een kaartje voor mij had bemachtigd, voelde ik een aardige steen in m’n maag. Zenuwen.
Ik gunde mezelf daarom een peptalk-telefoontje met een andere vriendin (die toen gelukkig nog wakker was). En terwijl ik m’n make-up en haar deed, praatte zij me moed in en zorgde ze voor wat afleiding van mijn angst-gedachten.
Onderweg op de fiets voelde ik gek genoeg een soort hernieuwd zelfvertrouwen en rust. Ik ging het doen.
‘Al ben ik 15 min. binnen en er dan volledig klaar mee, dan mag ik van mezelf naar huis. Dan is dat oké. Dan heb ik de stap gezet’.
Deze gedachten hielpen mij ENORM. Het oké zijn met dat het niks zou worden en mezelf dus toestemming geven om (mits ik het voldoende kans had gegeven) vroegtijdig weg te gaan. Ik had een escape ingebouwd en de lat waaraan ik moest voldoen, was laag.
Eindstand: binnen 5 minuten na binnenkomst, had ik al een gesprek met 4 verschillende (!) onbekenden en stond ik met twee van hen te dansen.
En toen ze vroegen met wie ik was?
‘Mezelf’.
Hierop kreeg ik enkel en alleen lovende reacties:
“Wauw! Wat stoer!”
“En dat als vrouw! I’m impressed!”
En: “You are ferrie brav-e” (lees met Spaans accentje 😉)
Eind goed, al goed dus. Ik heb me die avond kostelijk vermaakt met allemaal leuke, lieve, nieuwe mensen. En er volgden nog vele keren dat ik alleen op stap ging 😊
Alles draait om energie
Nu hoor ik je mogelijk denken: “Ja maar Caro, jij bent een jonge, blanke, blonde, (knappe) meid. TUURLIJK krijg jij aandacht…”
Niet waar.
Ik ben het hier voor een klein deel mee eens.
Ik kan niet veel doen aan mijn uiterlijk. En ik weet (door mijn vele reiservaringen) dat er – bewust of onbewust – discriminatie op geslacht, huidskleur en afkomst plaatsvind en dat mijn type uiterlijk bij veel culturen in de smaak ligt. Dat is gewoon een feit.
Tegelijkertijd pleit ik volledig voor het volgende:
Uitstraling 👏 En 👏 Energie 👏 Zijn 👏 ALLES 👏
Read that again.
Ik was in eerste instantie stomverbaasd dat ik al binnen 5 minuten aanspraak had met anderen.
Anderzijds… ook weer niet.
Ik zat goed in m’n vel. En denk je dat dit mij ook gebeurd was wanneer ik NIET goed in m’n vel zou zitten?
Dacht het niet…
Dit gezegd hebbende, neem ik je mee naar waar je hiervoor komt: mijn beste tips en tricks, op basis van de keren dat ik alleen uit ben geweest (en dat zijn er inmiddels best wel wat) 😉
Mijn 5 beste tips en tricks qua alleen (als vrouw) uit te gaan:
1. Uitstraling en energie
Je hebt zoveel (al dan niet ALLE) invloed op hoe aantrekkelijk jij bent voor een ander. Of je nou alleen uitgaat naar de club (dansen), naar de kroeg of naar een festival. Zoals hierboven gezegd: uitstraling en energie. 👏 Zijn. 👏 ALLES. 👏 Want, voel JIJ je aangetrokken tot iemand die er moe, sip, dof, suf, in elkaar gedoken bij staat, met zijn/haar armen over elkaar of de ogen op half 7 heeft hangen?
Voel jij dan een reden om daar mee in contact te zijn?
Nee. Natuurlijk niet.
En dat is andersom ook het geval.
DUS: achterover die schouders, rechte rug, borst vooruit, kin in de lucht en tover een (subtiele) glimlach op je gezicht (zeker een aanrader voor mensen met afhangende mondhoeken of die van nature een resting bitch face hebben (zoals mij genetisch ook is gegund)). Dit zorgt voor een open en vriendelijke houding en maakt je benaderbaar.
Next level tip qua werken aan je uitstraling, is contact maken met je binnenste. Maak eens contact met je hart. En dan bedoel ik ECHT contact. Pak een moment voor je gaat of pak een moment eenmaal daar op de wc, zet een wekker (10-20min), leg een hand op je hart, en adem ♥️
Contact met je hart kunnen maken, is contact kunnen maken met jezelf. Je echte zelf. Natuurlijk kun je vermoeidheid, pijn of stress voelen door omstandigheden, maar over het algemeen is contact met je hartgebied een gevoel van warmte, verbinding, tevredenheid, rust, vertrouwen…
Zet indien nodig een hartmeditatie aan op YouTube met oortjes in en zie wat het met je doet. Gewoon uit nieuwsgierigheid.
Mijn ervaring: vanuit mijn hartenergie, maak ik ZOVEEL makkelijker contact met anderen.
Te diep, te eng of (nog) niet jouw ding? Dan heb ik nog een oppervlakkige kledingtip:
Kies kleur! Ook al draag je liever matte of donkere tinten kleren. All good dat je dit normaal leuker vind, maar realiseer je dat kleur gewoonweg opvalt. Zo werkt de natuur. Kleur trekt aan als bijen op bloemetjes. Geloof mij: de keren dat ik vaker heb gehoord dat ik iets leuks aanhad, er echt uitsprong of simpelweg makkelijk te vinden was als ze me kwijtraakten, toen ik eenmaal koos voor kleur en patronen… I tell you, this works.
Dus: zet jezelf in de steigers, ouwe paradijsvogel van me! 🌺 🌸 🌼
2. Ankers binnen handbereik
Naast je hartgebied te voelen, zijn ook je voeten en buik twee ankerpunten om je op te kunnen focussen. Altijd. Maar zeker ook als je alleen uitgaat en angst of onrust ervaart.
🤰 🫃 Activeer je diepere (buik)ademhaling. Trek je desnoods terug op het toilet wanneer je er bent, doe je ogen dicht, leg je hand op je buik en adem naar je hand. Zet een wekker voor een aantal minuten en houd je hier dan ook aan. Het duurt namelijk vaak even wanneer je echt de effecten voelt. Diepere buikademhaling geeft je hersens een seintje dat de situatie oké is. Je parasympathisch systeem word geactiveerd: er is geen reden tot paniek, stress en dus een onnodige fight or flight – toestand.
👣 Voeten zijn letterlijk de basis van jouw fysieke lijf en dus je stevigheid. Loop eens een stukje op het feest – of dans – terwijl je je focust op je voeten. Al is het maar 10 stappen. Je kan je onmogelijk op alle triggers focussen die je onrustig maken, terwijl je je op dat moment óók op je voeten focust. Het is of of. Al is het maar voor een paar seconden. En ook hierdoor zakt je energie, word je steviger en voel je jezelf letterlijk staan. Niemand die jou nog zomaar ‘omduwt’.
Conclusie: hoe meer jij in contact staat met je lijf (in dit geval: je diepe buikademhaling, je voeten), hoe minder niet-helpende gedachten er door je hoofd kunnen spoken, hoe meer je energie zakt, hoe meer rust je ervaart, hoe aantrekkelijker je energie voor anderen. En hoe fijner jij uberhaupt in je vel zit.
3. Loop rondjes.
Ok. Je hebt aan je uitstraling en energie gewerkt.
Als je nu net aankomt: geef jezelf meerdere mogelijkheden tot contactmomenten. Loop. Rondjes. Verken de plek. Praat laagdrempelig met het barpersoneel terwijl je een drankje bestelt, de toiletmeneer, de dames/heren in de rij naar het toilet of stel iemand een praktische vraag. Zie waar het feest/de energie ‘AAN’ is en of je al potentiële leuke en benaderbare mensen ziet.
Je hoeft nog helemaal niks! Je verkent enkel en beweegt je door de ruimte. Wees eerlijk, dit zou je (als je wél samen bent) met anderen toch ook gewoon doen? 😉 Alleen, dan denk je er waarschijnlijk niet over na…
4. Dit zeg je tegen nieuwe mensen
Hey! Wat leuk: een andere (voor jou nog onbekende) aardbewoner met wie je plots een gesprek hebt. En dan rijst de vraag vanuit de ander: ‘Met wie ben je hier?’
Deze vraag heb ik – en ik ben eerlijk met je – aan de lopende band gekregen.
Je wilt dus weten wat je daarop kunt antwoorden, omdat dit vaak voor een ongemakkelijk kan zorgen bij jezelf. Ik geef je hier de mogelijkheden waar ik zelf succeservaringen mee heb gehad:
Optie 1: Spreek de waarheid.
Zeg dat je alleen bent. Een avond met jezelf.
Waarom? Het kan mensen positief verrassen. Het kan leiden tot bewondering voor jouw dapperheid, omdat ze dit – naar eigen zeggen – zelf nooit zouden doen of durven. Het kan anderen aan het denken zetten en je kan ze met deze actie en dosis lef inspireren. Het maakt je dus interessant en aantrekkelijk. Dit soort reacties heb ik zelf veelvuldig gehad.
MAAR. Eerlijk is eerlijk. Je ook niet-helpende reacties krijgen.
“Alleen? Waarom ben je alleen? Dat is toch saai? Wilden je vrienden niet mee?”, en dan moet je stevig genoeg in je schoenen staan dat het je mood niet al te negatief zal beïnvloeden en ineens meer zin krijgt om huiswaarts te gaan.
Ik ben zelf wel eens een oud-huisgenoot en gemeenschappelijke vriend tegengekomen tijdens een avond alleen uit in mijn eigen stad. Beiden zijn welbereisd en open-minded, maar ik kreeg uitgerekend van hen de volgende reactie: “Alleen?!” Met bedenkelijke en oncomfortabele blik. Het soort blik dat sprak: ‘Wat moet ik hierop zeggen tegen Carolien?’
“Waarom ging je niet met óns mee? Je had gewoon kunnen aansluiten?”
En later: “Oké Caro, wel respect voor jou. Want: you practice what you preach. Je motiveert anderen met je werk om alleen uit te breken en op eigen houtje dingen te ondernemen. En dat doe je nu zelf ook.”
Dat laatste was fijn. Maar wat ze ervoor zeiden, waren niet de reacties waar ik blij of zelfverzekerder van werd. Daarom: weet dat de waarheid spreken een 50-50 reactie kan oproepen.
Optie 2: Een leugentje om bestwil
“Oh, mijn vriend(inn)en staan linksvoor, zijn even naar de wc, wilden naar een andere kroeg, maar ik zie ze straks weer.” Of zelfs nog beter: “Ik ben met een groep, maar… ik ben ze kwijt! Ze zijn (vast) dronken. Heb ik weer, silly me…”
Oftewel: lul er een kont aan. 🍑
Wat ik hier meestal op terugkrijg:
“Oh! We helpen je wel even zoeken! Hoe zien ze eruit?” En je doet samen een ‘zoekpoging’. Ondertussen kun je een beetje babbelen, aftasten of het mensen zijn die je aanspreken en die openstaan voor contact. En als ze je nog niet direct “Kom anders voor nu even lekker bij ons staan?” voorstellen, dan is de kans erg groot dat ze je dit alsnog aanbieden, wanneer de zoektocht te lang duurt.
Doen ze dit niet? Dan zijn het op dat moment gewoonweg niet jouw mensen. Dan probeer je het een tien of twintigtal meter verderop gewoon weer opnieuw 😉
5. De laatste helpende handjes 🫲 🫰 🫶 🤜🤛 ✌ 👌
👉 We zitten niet meer op de basisschool.
Ook niet op de middelbare. Mensen zijn écht niet zoveel met jou bezig, of nemen zomaar aan dat je alleen bent, wanneer je ze passeert. Dit weet jij, maar dit weten anderen niet. In meer psychologische taal: de meeste mensen blijven gericht op hun eigen ego en dit in stand houden. En jij met de jouwe.
👉 Je angst is legitiem.
Ja. Ondanks dat ze als heel vervelend en niet-helpend voelt, dan nog is ze een onderdeel van je. Angst (en elke andere emotie) ontkennen en wegdrukken heeft 9/10 keer een tegengesteld effect. Het zal blijven sluimeren. Dus. Erken haar, en neem haar mee onder je arm. En neem alsnog de eerste stap. Jij blijft aan het stuur.
👉 Zoek internationals op (in Nederland).
Of je nou wel of geen internationale contacten zoekt: expats en international students zijn véél ontvankelijker dan de gemiddelde gesettelde burger, net zoals in het buitenland het geval is.
👉 Themafeestje!
Zoek een themafeest. Overdressed? Dan val je misschien meer op, maar herkennen mensen je toch vast niet 1,2,3… Zéker niet met een drankje op 😉 Bovendien: er zullen altijd mensen zijn die je inzet waarderen. Gelijk een lage drempel voor contact.
👉 Festival een idee? Zeker weten!
Want eerlijk is eerlijk: mensen zitten dan vak(er) aan het snoepgoed dan aan de alcohol en zijn hierdoor stukken socialer en meer empathisch. Zorgt niet per se voor contact op de lange termijn, gezien men (zwaar) onder invloed is, heb ik veelal ervaren. Anderzijds: als je al een blauwtje loopt, dan zijn mensen je – door hun katerkop – zo weer vergeten. En dan heb jij in ieder geval een leuk feestje gehad (met of zonder middelen)!1
Little sidenote: Je kunt natuurlijk zelf ook aan de middelen gaan. Tegelijkertijd: hoe cool zal het voelen wanneer je kunt zeggen dat je alles op eigen kracht hebt gedaan en ervaren, zonder de invloed van (veel) alcohol en drugs? Iets om over na te denken 😉
Dat was dat – ga je het doen?
In dit uitgebreide blog heb ik de meest voorkomende excuses en belemmerende gedachten voor je weerlegd en je hulp geboden hoe je ervoor kunt zorgen dat jij je avond alleen uit volledig vanuit vrijheid, ontspanning, rust en vertrouwen kunt beleven.
Conclusies:
- Niets is permanent, ook niet je gedachten, angsten en gewoonten. Doe je iets SUPER exciting voor het eerst. En dan nog een keer. En dan nog een keer. Dan wordt het vaak al minder speciaal. Dit gebeurt precies zo met dingen waar je angstig voor bent. Is iets spannend, eng, oncomfortabel. Dan is het dat een tweede of derde keer misschien nog steeds, maar waarschijnlijk later al (veel) minder;
- Laat je niet zomaar uit het veld slaan, waag meerdere pogingen voordat je zegt dat het niet voor jou is;
Buitenland
Ga je alleen uit dansen in het buitenland? Dan geldt in principe al het bovenstaande net zo goed.
Let daarbij uiteraard op eventuele cultuurverschillen en of het daadwerkelijk verstandig is om alleen te gaan. Mijn advies hierin voor nu: vaak kan het gewoon, ben je misschien iets meer een attractie, maar moet je je echt niet laten tegenhouden door een meer ‘mannelijk dominante’ cultuur.
Tegelijkertijd: check in bij jezelf en voel hoe stevig je je voelt. Je moet hierbij wel je vrouwtje (/mannetje) kunnen staan, wanneer een raar figuur je ‘zen’ wil verstoren.
Je kunt het, echt.
Het gaat je lukken hoor! Vertrouw hierop. Mijn zegen heb je. En dit blog ook.
En merk je dat het je alsnog moeizaam afgaat? Voel jij nog dat je excuses overhebt na het bovenstaande verhaal om NIET de stap te wagen?
Gun jezelf dan steun (op afstand). Van iemand die je vertrouwt.
Heb je deze persoon niet? Of zit je mogelijk al bij mij in traject? Weet dat je 24/7 bij mij terecht kan. Ter plekke via Whatsapp en (in overleg) kunnen we ook ter plekke een (half)uur een (video)call doen. Coach ik je er helemaal doorheen! Tenzij het natuurlijk 03:00u ’s nachts is. Tante Caro moet ook genoeg pitten om er volledig voor jou te zijn 😉
In dat geval: kunnen we voordat je gaat al een goede start maken. De juiste intentie zetten en deze bewust met mij bespreken, levert vaak al zeer gewenste resultaten op. Meer kans op succeservaringen dus!
Zie voor een indruk van mijn hulp/ondersteuning ook de screenshots naar Claire rondom festival woe 16 augustus. (later screenshots er nog bijplakken, @Noraly kun je misschien vast ruimte integreren voor deze screenshots)?
Herken je jezelf in dit blog?
In bovengenoemde gedachten of gevoelens? Zit je mogelijk nu middenin jouw eigen proces van alleen op stap willen/durven gaan of wil je naar aanleiding van dit blog meer over dit onderwerp weten en hoe ik jou daar (eventueel) in kan helpen?
Wees welkom! Ik denk graag (en vrijblijvend) met je mee!
Weet ook: je zit nergens aan vast 😊
Wie ben ik?
Hi! Tof dat je m’n blog(s) leest! Hopelijk heb je er iets aan voor jouw eigen persoonlijk ontwikkelingsproces, buiten óf binnen Nederland.
Ik ben Carolien, Solo Travel Coach voor (met name) Nederlandse vrouwen die, net als ik zelf veelvuldig heb gedaan, een (langere) periode alleen in het buitenland doorbrengen, daar al zitten, of daarvan terugkomen. Om welke reden dan ook. En hierbij tegen mentale, emotionele en sociale uitdagingen aanlopen.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan bepaalde angsten, (mentale) blokkades, eenzaamheid, post vakantie blues/post travel depression, aanvaringen met (lastige) locals of andere reizigers, cultuurverschillen, etc.
Alleen naar het buitenland gaan (als vrouw) is fantastisch, een luxegoed en het waarmaken van een droom. Tegelijkertijd is het een transformatie op zichzelf en kan het (letterlijk) je hele leven op z’n kop zetten.
Ik ben als gecertificeerd (geaccrediteerd) coach hier voor jou om zowel vanuit mijn coachervaring én mijn 30 maanden (als vrouw) alleen over de grens, jou te helpen richting zelfvertrouwen, vrijheid, rust en balans. Waar je dan ook zit ter wereld.
Als je meer over het alleen naar het buitenland gaan (als vrouw) en de psychologische kant hiervan wilt weten, volg me dan op:
Instagram, LinkedIN, neem een (verder) kijkje op mijn website (nu je er toch bent 😉) of neem gelijk vrijblijvend contact met me op via de contactpagina!